αυθύπαρκτος
Προφορά

Ετυμολογία
αυθύπαρκτος μεταγενέστερη ελληνική αὐθύπαρκτος

Ερμηνεία
αυθύπαρκτος

✦ κ. αυθύπαρχτος, -η, -ο επίθ. (Κ -κτος, -ος, -ον) που υπάρχει από μόνος του, που έχει δική του, αυτοτελή υπόσταση

Συνώνυμα
–
Αντίθετα
–
Επιρρήματα
αυθύπαρκτα κ.αυθύπαρχτα (Κ αυθυπάρκτως)