διάκονος
Προφορά

Ετυμολογία
διάκονος αρχαία ελληνική διάκονος, πιθανόν από το διά + κονέω (= σπεύδω)

Ερμηνεία
ουσιαστικό
└αρσενικό┘ ο διάκονος

✦ ο κατώτερος από τους τρεις βαθμούς της ιεροσύνης, βοηθός επισκόπου ή πρεσβυτέρου, ο διάκος

Συνώνυμα
–
Αντίθετα
–
Επιρρήματα
–