έπηλυς
Προφορά
Ετυμολογία
έπηλυς αρχαία ελληνική ἔπηλυς
Ερμηνεία
έπηλυς
✦ -υς, -υ (γεν. -υδος) επίθ. (για πρόσ.) φερμένος απ’ έξω, ξένος
Συνώνυμα
–
Αντίθετα
–
Επιρρήματα
–
έπηλυς
έπηλυς
Προφορά
Ετυμολογία
έπηλυς αρχαία ελληνική ἔπηλυς
έπηλυς
Προφορά
Ετυμολογία
έπηλυς αρχαία ελληνική ἔπηλυς
Κατά φθόγκοετυμολόγηση:
Έπηλυς σημαίνει:
Αυτός που συνελήφθη αιχμαλωτίστηκε, οδηγήθηκε σκλάβος και παρέμεινε σκλάβος.
Την εποχή εκείνη αυτοί που νικούσαν στην μάχη, αιχμαλώτιζαν τους αντιπάλους και τους οδηγούσαν δούλους στην χώρα τους. (Των νικητών).
Αυτοί με τον καιρό αποκτούσαν κάποιες ελευθερίες ωστόσο θεωρούνταν ξένοι.Υποτιμητικά ονομάζονταν “έπήλυδες”.
Όπως θεωρούνται σήμερα οι Πακιστανοί και άλλοι.
Να τονίσουμε ότι δεν ερχόνταν με την θέλησή τους αλλά τους έφερναν. Άν ερχόνταν με την θέλησή τους θα τους έλεγαν
“ελθόντες” δηλαδή “αυτοί που μας ήλθαν”